Ellen Fallows, huisarts en vicevoorzitter van de British Society of Lifestyle Medicine, benadrukt in een recent artikel dat goede begeleiding van patiënten die GLP-1-agonisten gebruiken méér moet omvatten dan alleen dieetadvies. Volgens haar is het essentieel om vooraf de voedingsstatus te beoordelen, zodat risico’s op ondervoeding tijdig worden gesignaleerd en aangepakt.
Nieuwe middelen zoals semaglutide en tirzepatide remmen de eetlust sterk en worden steeds vaker ingezet bij overgewicht en diabetes. Maar: bij cliënten met een al eenzijdig of voedingsarm dieet kan dit leiden tot tekorten in vitamines, mineralen en eiwitten. Soms met ernstige gevolgen.
Ondervoeding komt niet alleen voor bij ondergewicht. Ook mensen met obesitas hebben geregeld een tekort aan spiermassa en micronutriënten, vooral ouderen, mensen met chronische aandoeningen en mensen in sociaal kwetsbare situaties.
Bij gebruik van GLP-1-agonisten zien we soms dat de inname zakt tot wel 800kcal per dag. Zonder medische begeleiding en speciaal samengestelde maaltijdvervanging kan dit vrijwel altijd tot tekorten leiden. Er zijn al gevallen bekend van ernstige thiaminetekorten (Wernicke-encefalopathie), zeer lage magnesiumwaarden, hypoglykemie en metabole complicaties.
Omdat de eetlustremming door deze middelen het risico op ondervoeding kan vergroten, is het van belang dat dit onderwerp meer aandacht krijgt in onderzoek, richtlijnen en de begeleiding van gebruikers. Een goede beoordeling van de voedingsstatus vóór de start van de behandeling kan helpen om risico’s vroegtijdig te signaleren.
Bron:
Malnutrition with use of GLP-1 agonists is an underestimated real world harm | The BMJ