Inositol

Inositol is een suikeralcohol (1,2,3,4,5,6-hexahydroxy-cyclohexaan) of polyol met 50% van de zoetkracht van gewone (tafel)suiker (sucrose). De stof wordt vaak ten onrechte gerekend tot het vitamine B-complex (vitamine B₇ in Nederland, vitamine B₈ in het buitenland). Het lichaam kan namelijk zelf inositol aanmaken uit glucose en daarom wordt de stof een pseudovitamine genoemd. Er zijn in totaal negen stereo-isomeren, waarvan myo-inositol en D-chiro-inositol de bekendste en meest werkzame zijn. De natuurlijke verhouding van myo- en D-chiro-inositol in menselijk serum is 40:1. Myo-inositol is overvloedig aanwezig in de hersenen, follikelvloeistof en sperma.
Inositol vormt de basis van een groep zgn. secundaire messengers die zorgen voor signaaltransductie (het doorgeven van signalen binnen de cel): inositolfosfaten. Ze zijn betrokken bij tal van biologische processen, zoals genexpressie, afbraak van vetten, vorming van het cytoskelet en zenuwgeleiding. Zowel myo- als D-chiro-inositol werken tevens als secundaire messengers van insuline, maar ze hebben invloed op verschillende activiteiten van insuline. De myo-inositol secundaire messenger (MI-IPG) is betrokken bij de opname van glucose in de cel, terwijl de D-chiro-inositol secundaire messenger (DCI-IPG) een rol speelt bij de vorming van glycogeen. Cellen die veel glucose gebruiken, zoals hersen- en hartcellen, bevatten dan ook veel myo-inositol en cellen die verantwoordelijk zijn voor de opslag van glycogeen, zoals spier-, lever- en vetcellen, bevatten veel D-chiro-inositol. In eierstokweefsel is MI-IPG van belang voor de FSH (follikel stimulerend hormoon)-signalering, terwijl DCI-IPG zorgt voor de insuline-gemedieerde aanmaak van androgenen.
Verder is inositol ook betrokken bij de osmoregulatie, het min of meer constant houden van de osmotische waarde (druk) van de lichaamsvloeistoffen.
Een tekort aan inositol en de belemmering van de inositol-afhankelijke biochemische trajecten kunnen een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van insulineresistentie en hypothyreoïdie.
De belangrijkste voedingsbronnen van inositol zijn volkoren granen, maïs, vlees, eieren, citrusfruit (niet citroenen), Cantaloupe meloenen en peulvruchten.

PCOS
De laatste jaren is er veel onderzoek gedaan naar een mogelijke rol van inositol bij de behandeling van polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS), met name in Italië. Bij PCOS is sprake van een disbalans van de vrouwelijke geslachtshormonen. Symptomen zijn een verstoorde menstruatiecyclus met een onregelmatige of uitblijvende eisprong, of amenorroe, de vorming van cysten op de eierstokken, huidproblemen zoals acne en (mannelijke) overbeharing (hirsutisme). PCOS komt voor bij 5-10% van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd en gaat meestal samen met insulineresistentie, een verstoord vetmetabolisme en overgewicht. Hyperinsulinemie als gevolg van insulineresistentie wordt gezien bij 80% van de PCOS-patiënten met obesitas en bij 40-50% van de vrouwen met PCOS die een normaal gewicht hebben. PCOS is een van de voornaamste oorzaken van vrouwelijke onvruchtbaarheid.

D-chiro-inositol
Een van de eerste klinische onderzoeken naar de werkzaamheid van inositol bij PCOS werd eind vorige eeuw gedaan. Aan die studie namen 44 vrouwen (leeftijd 18-40 jaar) met PCOS en overgewicht deel. De vrouwen hadden acht of minder menstruele cycli gehad in het voorgaande jaar, leden aan hyperandrogenisme (hoge serumwaarden testosteron of hirsutisme) en hadden een BMI > 28. Gedurende 6-8 weken kregen ze dagelijks 1.200 mg D-chiro-inositol of een placebo. Bij de 22 vrouwen die inositol kregen verbeterde de insulinegevoeligheid en verminderden de waarden vrij circulerend testosteron. In de placebogroep werden geen effecten gezien. Bovendien gingen 19 van de 22 vrouwen in de inositol-groep weer ovuleren, tegenover slechts 6 vrouwen in de placebogroep.
In een andere studie, met 47 PCOS-patiënten met een onregelmatige menstruatiecyclus, resulteerde suppletie met D-chiro-inositol (1.000-1.500 mg/dag) in een groeiend percentage vrouwen met een regelmatige cyclus naarmate de interventie langer duurde: 24% na 6 maanden en 51,6% na 15 maanden. Bovendien nam de insulineresistentie significant af.
Deze gunstige effecten op de ovulatie en menstruatiecyclus konden niet worden gereproduceerd met hogere doseringen D-chiro-inositol (2.400 mg/dag).
Meer recent hebben wetenschappers, verbonden aan het Mayo Hospital Lahore (India), onderzocht in hoeverre D-chiro-inositol de androgenenspiegels bij PCOS kan verlagen. Aan het onderzoek namen 50 PCOS-patiënten (gemiddelde leeftijd 29 jaar) deel, van wie de ene helft 8 weken lang dagelijks 600 mg D-chiro-inositol kreeg en de andere helft een placebo. Voorafgaand aan en na afloop van de interventie werden de serumwaarden testosteron, FSH en LH (luteïniserend hormoon) gemeten. In de inositol-groep bleken de waarden significant gedaald in vergelijking met de placebogroep.

Myo-inositol
In een Italiaanse studie kregen 92 PCOS-patiënten met obesitas dagelijks 4.000 mg myo-inositol plus 400 mcg foliumzuur of een placebo (400 mcg foliumzuur) gedurende 16 weken. In de behandelgroep was het gemiddelde aantal dagen tot de eerste ovulatie (24,5) significant minder dan in de placebogroep (40,5), evenals het aantal vrouwen dat niet ovuleerde gedurende de behandeling (8 van 45 tegenover 17 van 47). Verder nam bij de vrouwen die myo-inositol kregen de ovulatiefrequentie toe, stegen de waarden circulerend HDL, verminderde het gewicht en daalde het leptinegehalte.
25 vrouwen die ten minste 14-16 maanden onvruchtbaar waren als gevolg van PCOS kregen dagelijks 4.000 mg myo-inositol plus 400 mcg foliumzuur. Gedurende de observatieperiode van 6 maanden hadden 20 van de 25 vrouwen ten minste één spontane menstruatiecyclus en bij 18 van bleef een normale ovulatie in de follow-up periode. 10 vrouwen werden zwanger.
Uit een review en meta-analyse van zes gerandomiseerde studies met controlegroep (RCT) en een cohortstudie met in totaal 935 onvruchtbare vrouwen, al dan niet met PCOS, blijkt myo-inositol de resultaten van een IVF-behandeling (reageerbuisbevruchting) gunstig te kunnen beïnvloeden. Suppletie met myo-inositol voorafgaand aan de behandeling verhoogde het percentage succesvolle zwangerschappen, verbeterde de kwaliteit van de embryo’s en verminderde het aantal onbruikbare eicellen en de benodigde dosis stimulerende medicatie.

Metformine is een medicijn dat voornamelijk bij type II-diabetes wordt voorgeschreven. Het verlaagt de bloedglucose en verhoogt de insulinegevoeligheid van de spieren. Metformine wordt ook met succes ingezet bij de behandeling van PCOS: het blijkt tevens de ovulatoire functie te verbeteren en de circulerende ‘mannelijke’ hormonen te verminderen.
In een Italiaanse studie kregen 50 PCOS-patiënten met insulineresistentie en/of hyperinsulinemie dagelijks 1.500 mg metformine of 4.000 mg myo-inositol. Na 6 maanden was in beide groepen de insulinegevoeligheid verbeterd en de BMI significant lager. Bij ongeveer de helft van de vrouwen in beide groepen was de menstruatiecyclus genormaliseerd. Er werd geen noemenswaardig effect op hirsutisme en acne gevonden. Volgens de onderzoekers was myo-inositol even effectief als metformine.
Ook uit een review van zes studies met in totaal 355 patiënten komt naar voren dat myo-inositol qua effectiviteit niet onderdoet voor metformine bij PCOS wat betreft hormonale veranderingen en daling van de insulinespiegel. Metformine werd echter minder goed verdragen.

Combinatie myo- en D-chiro-inositol
Uit het bovenstaande blijkt dat zowel myo- als D-chiro-inositol een gunstig effect kan hebben bij de behandeling van PCOS. In sommige onderzoeken is geconcludeerd dat myo-inositol het meeste effect heeft op de metabole parameters en D-chiro-inositol hyperandrogenisme sterker vermindert.
In de eierstokken spelen myo- en D-chiro-inositol elk een specifieke rol. Myo-inositol bevordert de FSH-signalering, wat van belang is voor de eierstokfunctie en de ontwikkeling van eicellen. D-chiro-inositol zorgt voor de insuline-gemedieerde aanmaak van testosteron. Onder normale omstandigheden zijn deze processen met elkaar in balans, met normale hormoonspiegels en goed functionerende eierstokken, maar bij vrouwen met PCOS gaat het anders. Het lever- en spierweefsel is insulineresistent, waardoor de insulinespiegel hoog is, maar het eierstokweefsel behoudt zijn insulinegevoeligheid. In de eierstokken wordt myo-inositol omgezet in D-chiro-inositol door een insulineafhankelijk epimerase-enzym. De hyperinsulinemie bij PCOS zorgt voor extra stimulering van epimerase, met een lokale overproductie van D-chiro-inositol en een tekort aan myo-inositol als gevolg. Door dit tekort gaat de door myo-inositol gestuurde FSH-signalering minder efficiënt verlopen en neemt de kwaliteit van de eicellen af. In eerder onderzoek was al gebleken dat suppletie met myo-inositol (4.000 mg) of D-chiro-inositol (1.200 mg) weliswaar evenveel eicellen opleverde, maar dat myo-inositol significant meer rijpe eicellen opleverde dan D-chiro-inositol. Hoge doseringen D-chiro-inositol geven als er al sprake is van een overmaat werkt dus contraproductief.
Om te kunnen profiteren van de gunstige effecten van D-chiro-inositol zonder de nadelige neveneffecten is de dosering en de verhouding met myo-inositol van groot belang. Myo- en D-chiro-inositol komen van nature in menselijk serum voor in de verhouding 40:1. In diverse onderzoeken is bekeken of suppletie van deze twee vormen van inositol in deze verhouding therapeutische winst zou kunnen opleveren. Bij een studie met 56 PCOS-patiënten is het effect van verschillende verhoudingen van myo- en D-chiro-inositol met elkaar vergeleken. De vrouwen kregen tweemaal daags 2.000 mg van ofwel alleen D-chiro-inositol, ofwel de combinatie myo-/D-chiro-inositol in de verhoudingen 1:3,5, 2,5:1, 5:1, 20:1, 40:1 of 80:1. Na 3 maanden werd primair gekeken naar het effect op de ovulatie en verder naar diverse hormoonparameters (o.a. FSH, vrij testosteron, basaal en postprandiaal insuline), BMI en menstruatie. De 40:1-verhouding boekte op alle onderzochte criteria de beste resultaten. Verder bleek dat een groter aandeel van D-chiro-inositol ten koste ging van de gunstige effecten op het gebied van de vruchtbaarheid.

Van een groep van 50 vrouwen met PCOS en obesitas kreeg de ene helft tweemaal daags 550 mg myo-inositol plus 13,6 mg D-chiro-inositol (40:1) of 2 g myo-inositol poeder. Na 6 maanden waren de endocriene, metabole en ovulatie-parameters in beide groepen verbeterd, maar de combinatie van myo- en D-chiro-inositol boekte de beste resultaten.
In een andere studie kregen 20 PCOS-patiënten (gemiddelde leeftijd 26,8 jaar) met obesitas (gemiddelde BMI 33,7) dezelfde combinatie myo- en D-chiro-inositol. Na 6 maanden suppletie waren de insulinegevoeligheid (lager nuchter glucose en insuline) en het lipidenprofiel (lager LDL en totaal cholesterol, hoger HDL) significant verbeterd. Zodoende vermindert de combinatie myo- en D-chiro-inositol het risico op hart- en vaatziekten bij deze patiënten, aldus de onderzoekers.
Bij 100 vrouwen met PCOS die een IVF-behandeling ondergingen resulteerde suppletie met 1.100 mg myo-inositol plus 27,6 mg D-chiro-inositol (40:1) in een betere kwaliteit van eicellen en embryo’s en een hoger percentage zwangerschappen. Met suppletie met alleen 500 mg D-chiro-inositol lukte dit niet.

Metabool syndroom/type II-diabetes
Aangezien inositol de insulinegevoeligheid gunstig kan beïnvloeden, zou het ook van pas kunnen komen bij de behandeling van metabool syndroom en type II-diabetes. Er is tot nu toe echter nog weinig onderzoek bij mensen gedaan.
In een onderzoek moesten 80 postmenopauzale vrouwen met metabool syndroom een jaar lang een laagcalorisch dieet volgen. Daarnaast kregen ze tweemaal daags 2.000 mg myo-inositol of een placebo. Na een jaar was in de inositol-groep het totaalcholesterol gedaald met 0,75 mmol/l, triglyceriden verminderd met 0,72 mmol/l en HDL-cholesterol gestegen met 0,14 mmol/l. Daarnaast was de bloeddruk bescheiden gedaald (- 9 mm Hg systolisch, – 6 mm Hg diastolisch) en de insulineresistentie verbeterd vergeleken met de placebogroep. BMI en tailleomtrek waren niet minder geworden.
Aan een Italiaanse studie uit 2016 namen 20 type II-diabetespatiënten (gemiddelde leeftijd 60,8 jaar) deel bij wie de glucosestatus ten minste 3 maanden continu suboptimaal was en die ten minste één bloedsuikerverlagend medicijn gebruikten. Zij kregen een combinatie van myo-inositol (1.100 mg/dag) en D-chiro-inositol (27,6 mg/dag). Na 3 maanden suppletie was de nuchtere bloedsuikerspiegel significant gedaald van gemiddeld 10,7 mmol/l naar 8,94 mmol/l en de HbA1c-waarde van gemiddeld 8,6% naar 7,7%. Bloeddruk, lipidenprofiel en BMI waren niet veranderd. Volgens de onderzoekers is de combinatie myo- en D-chiro-inositol een effectief middel om de glycemische controle bij type II-diabetes te verbeteren.
Een andere groep Italiaanse wetenschappers heeft onderzocht in hoeverre het gunstige effect van myo- en D-chiro-inositol ook optreedt bij kinderen met insulineresistentie. Aan de studie namen 23 kinderen (gemiddelde leeftijd 11,5 jaar) met overgewicht deel. Naast een voedingsplan dat past in de behandeling van jeugdobesitas kregen de kinderen het advies om dagelijks minstens een uur lang matig tot flink te bewegen. Na een eerste orale glucosetolerantietest kregen de kinderen na 6 maanden een tweede test en daaraan voorafgaand een combinatie van 1.100 mg myo-inositol, 27,6 mg D-chiro-inositol en 400 mcg foliumzuur. Bij de tweede test bleek de toename van insuline minder dan bij de eerste test en de beste resultaten werden gezien bij de kinderen die bij het begin de hoogste nuchtere insulinewaarden hadden. Aangezien de BMI van de kinderen niet was veranderd in de 6 maanden tussen de eerste en tweede test konden de positieve resultaten geheel worden toegeschreven aan inositol.
In meerdere studies is vastgesteld dat zowel myo- en D-chiro-inositol apart als in combinatie ook een gunstig effect hebben op de preventie en behandeling van zwangerschapsdiabetes.

Overige
– Paniekstoornissen. In zeer hoge doseringen werkt inositol mogelijk gunstig bij paniekstoornissen. Israëlische onderzoekers gaven 21 patiënten met paniekstoornissen, al dan niet met pleinvrees, in een crossover-setting 12 g inositol per dag of een placebo. Na 1 maand was de frequentie en ernst van de paniekaanvallen en de ernst van de pleinvrees significant meer afgenomen met inositol dan met de placebo. In een andere kleinschalige studie met 20 patiënten met een paniekstoornis werden de effecten van inositol en fluvoxamine, een SSRI die de stemming verbetert en angsten vermindert, met elkaar vergeleken. Inositol in doseringen tot 18 g/dag was even effectief als fluvoxamine in doseringen tot 150 mg/dag. In de eerste maand van de behandeling verminderde met inositol het aantal paniekaanvallen met 4 per week, tegenover 2,4 met fluvoxamine. Aangezien de reguliere behandeling van angststoornissen bij slechts 70% van de patiënten aanslaat en bovendien veel patiënten huiverig zijn voor het gebruik van psychiatrische medicatie, zou inositol een aantrekkelijk alternatief kunnen zijn. Gezien de beperkte omvang van deze studies zijn grootser opgezette onderzoeken wenselijk die deze uitkomsten bevestigen.

– Depressie. Ook bij depressieve klachten zouden dergelijke hoge doseringen inositol een gunstig effect kunnen hebben. Mensen met een depressie blijken lagere inositolwaarden in de hersenvloeistof te hebben dan gezonde mensen. In een dubbelblinde setting kregen 28 depressieve patiënten dagelijks 12 g inositol of een placebo. Na 4 weken waren de depressieve klachten in de inositol-groep significant verbeterd, gemeten naar de Hamilton Depression Rating Scale. Bovendien bleven bij bipolaire patiënten die inositol kregen manische episodes uit. In een vervolgstudie bleek dat de helft van de patiënten die goed hadden gereageerd op inositol snel na het stopzetten van de behandeling een terugval hadden.

– Neurale buisdefecten. Uit enkele onderzoeken komt naar voren dat inositol mogelijk ook zinvol kan zijn ter preventie van neurale buisdefecten die niet kunnen worden voorkomen met foliumzuur. Aan de PONTI (Prevention Of Neural Tube defects by Inositol)-studie namen vrouwen deel die eerder waren bevallen van een kind met een neurale buisdefect en opnieuw zwanger wilden worden. Zij kregen dagelijks 5 mg foliumzuur plus ofwel 1.000 mg inositol ofwel een placebo. Uit 19 zwangerschappen in de placebogroep werd 1 kind met een neurale buisdefect geboren en geen uit de 14 zwangerschappen in de inositol-groep. Daarnaast kregen de onderzoekers de gegevens van 22 zwangerschappen van vrouwen die in aanmerking kwamen voor deelname aan de studie maar waren afgehaakt omdat ze niet het risico wilden lopen in de placebogroep terecht te komen. Twee van deze vrouwen kregen een kind met een neurale buisdefect. Ze hadden allebei alleen extra foliumzuur genomen.

– Slaap. In een recente Iraanse studie is vastgesteld dat myo-inositol een gunstig effect kan hebben op de slaapkwaliteit van zwangere vrouwen. 60 vrouwen kregen vanaf de veertiende week van hun zwangerschap tien weken lang dagelijks 2.000 mg myo-inositol plus 200 mcg foliumzuur of 400 mcg foliumzuur (placebo). Bij de vrouwen die myo-inositol kregen was sprake van een verbetering van de algehele slaapkwaliteit ten opzichte van de vrouwen die alleen foliumzuur kregen. Myo-inositol-suppletie zorgde voor een langere slaap, een betere subjectieve slaapkwaliteit en een grotere slaap-effectiviteit (percentage van het aantal uren in bed dat slapend wordt doorgebracht).

(WD)

Bronnen

Bizzarri M, Carlomagno G: Inositol: history of an effective therapy for Polycystic Ovary Syndrome; European Review for Medical and Pharmacological Sciences 18:1896-1903, 2014.
Inositol; Natural Medicines website; geraadpleegd 09-2020.
Wikipedia (en): Inositol; geraadpleegd 09-2020.
Milewska EM et al.: Inositol and human reproduction. From cellular metabolism to clinical use; Gynecological Endocrinology 32(9):690-695, 2016.
Garg D, Tal R: Inositol Treatment and ART Outcomes in Women with PCOS; International Journal of Endocrinology 2016:1979654, 2016.
Nestler JE et al.: Ovulatory and metabolic effects of D-chiro-inositol in the polycystic ovary syndrome; New England Journal of Medicine 340(17):1314-1320, 1999.
La Marca A et al.: The menstrual cycle regularization following D-chiro-inositol treatment in PCOS women: a retrospective study; Gynecological Endocrinology 31(1):52-56, 2015.
Shabbir S et al.: The effect of D-chiro inositol in lowering androgens levels in patients with Polycystic Ovarian Syndrome; Indo American Journal of Pharmaceutical Sciences 07(01):112-116, 2020.
Gerli S et al.: Randomized, double blind placebo-controlled trial: effects of myo-inositol on ovarian function and metabolic factors in women with PCOS; European Review for Medical and Pharmacological Science 11(5):347-354, 2007.
Papaleo E et al.: Myo-inositol in patients with polycystic ovary syndrome: a novel method for ovulation induction; Gynecological Endocrinology 23(12):700-703, 2007.
Unfer V et al.: Effects of Inositol(s) in Women with PCOS: A Systematic Review of Randomized Controlled Trials; International Journal of Endocrinology 2016:1849162, 2016.
Zheng X et al.: Inositol supplement improves clinical pregnancy rate in infertile women undergoing ovulation induction for ICSI or IVF-ET; Medicine 96(49):e8842, 2017.
Fruzzetti F et al.: Comparison of two insulin sensitizers, metformin and myo-inositol, in women with polycystic ovary syndrome (PCOS); Gynecological Endocrinology 33(1):39-42, 2017.
Facchinetti F et al.: Short-term effects of metformin and myo-inositol in women with polycystic ovarian syndrome (PCOS): a meta-analysis of randomized clinical trials; Gynecological Endocrinology 35(3):198-206, 2019.
Pizzo A, Laganà AS, Barbaro L: Comparison between effects of myo-inositol and D-chiro-inositol on ovarian function and metabolic factors in women with PCOS; Gynecological Endocrinology 30(3):205-208, 2014.
Laganà AS et al.: Metabolism and Ovarian Function in PCOS Women: A Therapeutic Approach with Inositols; International Journal of Endocrinology 2016:6306410, 2016.
Kalra B, Kalra S, Sharma JB: The inositols and polycystic ovary syndrome; Indian Journal of Endocrinology and Metabolism 20(5):720-724, 2016.
Carlomagno G, Unfer V, Roseff S: The D-chiro-inositol paradox in the ovary; Fertility and Sterility 95(8):2515-2516, 2011.
Nestler JE, Unfer V: Reflections on inositol(s) for PCOS therapy: steps toward success; Gynecological Endocrinology 31(7):501-505, 2015.
Unfer V et al.: Myo-inositol rather than D-chiro-inositol is able to improve oocyte quality in intracytoplasmic sperm injection cycles. A prospective, controlled, randomized trial; European Review for Medical and Pharmacological Sciences 15(4):452-457, 2011.
Nordio M, Basciani S, Camajani E: The 40:1 myo-inositol/D-chiro-inositol plasma ratio is able to restore ovulation in PCOS patients: comparison with other ratios; European Review for Medical and Pharmacological Sciences 23(12):5512-5521, 2019.
Nordio M, Proietti E: The combined therapy with myo-inositol and D-chiro-inositol reduces the risk of metabolic disease in PCOS overweight patients compared to myo-inositol supplementation alone; European Review for Medical and Pharmacological Sciences 16(5):575-581, 2012.
Minozzi M, Nordio M, Pajalich R: The Combined therapy myo-inositol plus D-Chiro-inositol, in a physiological ratio, reduces the cardiovascular risk by improving the lipid profile in PCOS patients; European Review for Medical and Pharmacological Sciences 17(4):537-540, 2013.
Colazingari S et al.: The combined therapy myo-inositol plus D-chiro-inositol, rather than D-chiro-inositol, is able to improve IVF outcomes: results from a randomized controlled trial; Archives of Gynecology and Obstetrics 288(6):1405-1411, 2013.
Santamaria A et al.: One-year effects of myo-inositol supplementation in postmenopausal women with metabolic syndrom; Climacteric 15(5):490-495, 2012.
Pintaudi B, Di Vieste G, Bonomo M: The Effectiveness of Myo-Inositol and D-Chiro Inositol Treatment in Type 2 Diabetes; International Journal of Endocrinology 2016:9132052, 2016.
Mancini M et al.: Myoinositol and D-Chiro Inositol in Improving Insulin Resistance in Obese Male Children: Preliminary Data; International Journal of Endocrinology 2016:8720342, 2016.
Fraticelli F et al.: Effect of inositol stereoisomers at different dosages in gestational diabetes: an open-label, parallel, randomized controlled trial; Acta Diabetologica 55(8):805-812, 2018.
Celentano C et al.: The influence of different inositol stereoisomers supplementation in pregnancy on maternal gestational diabetes mellitus and fetal outcomes in high-risk patients: a randomized controlled trial; Journal of Maternal-Fetal and Neonatal Medicine 33(5):743-751, 2020.
Vitagliano A et al.: Inositol for the prevention of gestational diabetes: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials; Archives of Gynecology and Obstetrics 299(1):55-68, 2019.
Benjamin J et al.: Double-blind, placebo-controlled, crossover trial of inositol treatment for panic disorder; American Journal of Psychiatry 152(7):1084-1086, 1995.
Palatnik A et al.: Double-blind, controlled, crossover trial of inositol versus fluvoxamine for the treatment of panic disorder; Journal of Clinical Psychopharmacology 21(3):335-339, 2001.
Levine J et al.: Double-blind, controlled trial of inositol treatment of depression; American Journal of Psychiatry 152(5):792-794, 1995.
Levine J et al.: Follow-up and relapse analysis of an inositol study of depression; Israel Journal of Psychiatry and Related Sciences 32(1):14-21, 1995.
Greene ND et al.: Inositol for the prevention of neural tube defects: a pilot randomised controlled trial; British Journal of Nutrition 115(6):974-983, 2016.
Mashayekh-Amiri S et al.: The impact of myo-inositol supplementation on sleep quality in pregnant women: a randomized, double-blind, placebo-controlled study; Journal of Maternal-Fetal and Neonatal Medicine 1-9, september 2020 [Epub ahead of print].

< Terug