Niet-helpen voor hulpverleners

Waarom het leven al therapeutisch genoeg is

Als zorgverlener wil je je cliënt zo goed mogelijk helpen, ongeacht de therapie die je geeft. Een valkuil daarbij is dat je je werk te goed wilt doen en onevenredig veel energie stopt in een cliënt die met allemaal excuses komt of onbewuste motieven heeft waarom hij of zij je adviezen niet kan opvolgen. Wat doe je dan als zorgverlener? Nog een tandje erbij om die cliënt te overtuigen? Ga je soms bij jezelf te rade of je iets niet goed hebt gedaan? Of leg je de verantwoordelijkheid bij de cliënt zelf? Gezondheidszorgpsycholoog en psychotherapeut Wijnberg doet het helemaal anders, zijn (psycho)therapie bestaat al vanaf het begin uit niet-helpen, een ‘actieve en provocerende vorm’ zoals hij het noemt. De voorbeelddialogen waarmee hij die illustreert, doen regelmatig absurd aan, waardoor je als lezer aanvankelijk de indruk krijgt dat hij niet serieus is. Dat het hem wel degelijk menens is, blijkt wat verder als hij zijn theorie onderbouwt. Het gaat erom de cliënt op scherp te zetten en te dwingen goed na te denken. Een boek dat zeker plezierig is om te lezen. De cartoons van Peter de Wit (psychiater Sigmund van de Volkskrant) voegen een vrolijke noot toe. Of je wat met de min of meer bizarre aanpak van Wijnberg kan, is een tweede. Tenzij je jezelf ervan verdenkt dat je te vaak in de helpmodus zit. Dan is dit wel een boek dat je aanzet tot zelfreflectie en relativering.

(RT)

<-- Terug naar boekenboom