Suppletie voor een goede weerstand – kruiden

Echinacea
De Echinacea angustifolia, waaraan de Echinacea purpurea, ook wel bekend als rode zonnehoed, nauw verwant is, is een van de originele Echinacea-soorten die oorspronkelijk voorkwamen in Noord-Amerika, Zuid-Canada en Mexico. De Sioux- en Delware-indianen gebruikten Echinacea al voor wondgenezing en bij infectieziekten, koorts of gezwollen klieren. Later werd Echinacea via de kolonisten een bekend afweerversterkend en ontstekingsremmend middel. Aan het eind van de negentiende eeuw werd het ook in Europa een populair middel tegen griep, verkoudheid, andere bovenste luchtweginfecties en als immunostimulant ter bestrijding van diverse ontstekingsgerelateerde aandoeningen.
De belangrijkste werkzame bestanddelen van Echinacea zijn polysacchariden, glycoproteïnen, koffiezuurderivaten, waaronder echinacoside, en alkylamiden. Uit in-vitro onderzoek is gebleken dat de ontstekingsremmende eigenschappen van Echinacea kunnen worden toegeschreven aan de alkylamiden. Van een specifieke alkylamide uit de wortel van Echinacea purpurea is een remmende werking vastgesteld op de expressie van ontstekingsmediatoren als COX-2 (cyclo-oxygenase 2), iNOS (induceerbaar stikstof oxide synthase), TNF-α (tumornecrosefactor-alfa), IL (interleukine)-1α en IL-6.
Verder komt uit onderzoek naar voren dat Echinacea-polysacchariden bij immuungecompromitteerde muizen de weerstand tegen Candida albicans en Listeria (monocytogenes) kunnen vergroten en dat Echinacea (in-vitro) over antioxidant-activiteit beschikt.
Uit een recente review van 66 publicaties blijkt een positief effect van Echinacea-extracten bij luchtweginfecties, al waren er ook onderzoeken met minder gunstige resultaten. Tegenstrijdige onderzoeksresultaten wat betreft de effectiviteit van Echinacea worden vaker gezien en kunnen het gevolg zijn van de studie-opzet. In de meeste onderzoeken met Echinacea wordt gekeken naar het effect op spontaan optredende verkoudheden, hetgeen grote tijdsverschillen tussen het moment van de eerste symptomen en de start van de behandeling met zich meebrengt. Studies met experimentele infectie (zgn. gecontroleerde humane infectie) maken het mogelijk om variabelen als verstreken tijd voordat de behandeling start, immunocompetentie van de deelnemers, het type virus en de dosering te standaardiseren. In een meta-analyse van studies die aan deze criteria voldeden werd gevonden dat de kans op een verkoudheid in de placebogroep 55% groter was dan in de groep die een gestandaardiseerd Echinacea-extract gebruikte. In een Indonesisch onderzoek met 108 COPD-patiënten bleek Echinacea in combinatie met zink, selenium en vitamine C de exacerbaties als gevolg van ontsteking van de bovenste luchtwegen te kunnen verlichten.
Echinacea-extracten beschikken ook over heilzame eigenschappen bij uitwendig gebruik. In longitudinaal onderzoek met 4.598 patiënten is het effect van crème met een gevriesdroogd extract van Echinacea purpurea onderzocht. De crème werd ingezet bij de behandeling van ontstekingsgerelateerde huidaandoeningen, (brand)wonden, herpes simplex, eczeem en open been. In 85,5% van de gevallen trad verbetering op na een behandelperiode die varieerde van zeven tot vijftien dagen.

Vlierbes
De vlier (Sambucus nigra) is een kleine boom die van oorsprong voorkomt in Europa, Klein-Azië en Noord-Afrika. In de Oudheid gebruikten de Grieken en Romeinen vlierbloesem als urine- en galdrijvend middel en om slijm af te voeren. De Middeleeuwse arts Dodoens kende ook laxerende en ontzwellende eigenschappen toe aan de vlier. De diepzwarte bessen van de vlier werden oorspronkelijk als voedingsmiddel gebruikt, voor de bereiding van vlierbessentaart en vlierbessenwijn. Tegenwoordig staat vlierbessenextract vooral in de belangstelling als antiviraal middel bij verkoudheid, griep of herpesinfecties. Daarnaast zijn immunomodulerende en antioxidant eigenschappen vastgesteld en stimuleert vlierbessenextract de insulinesecretie.
Vlierbessen bevatten een breed scala aan werkzame stoffen, waaronder flavonoïden zoals rutine en quercetine, anthocyanosiden, het hemagglutinine-eiwit Sambucus nigra agglutinine III (SNA III) en organische zuren, zoals wijnsteen- en valeriaanzuur.
SNA III remt de cellulaire invasie van diverse virussen, zoals herpes en influenza A en B, door het oppervlakte-eiwit hemagglutinine inactief te maken. Het virus kan dan niet meer goed de lichaamscellen binnendringen en zich als gevolg daarvan niet meer goed vermenigvuldigen.
In een Israëlische studie kregen 60 patiënten in de leeftijd van 18-54 jaar die twee dagen of korter griepachtige verschijnselen hadden, gedurende vijf dagen een vlierbessenextract of een placebo. Na gemiddeld vier dagen trad in de vlierbessengroep verlichting van de symptomen op en was het gebruik van medicatie significant minder dan in de placebogroep.
Lange vliegreizen kunnen behoorlijk belastend zijn voor de luchtwegen, onder andere door de veel lagere luchtvochtigheid in vliegtuigen. Veel passagiers op intercontinentale vluchten krijgen na aankomst last van verkoudheids- of griepverschijnselen. Australische wetenschappers hebben in een onderzoek met 312 vliegtuigpassagiers laten zien dat vlierbessenextract de duur van de verkoudheid en het aantal symptomen significant kan verminderen.

Andrographis
Andrographis paniculata (Indiase gentiaan) is een eenjarig kruid dat zijn oorsprong vindt in India en Sri Lanka en dat al eeuwen wordt gebruikt in de Ayurveda en de Chinese en Thaise kruidengeneeskunde. Tegenwoordig wint het gestandaardiseerde extract van Andrographis paniculata ook aan populariteit in met name Scandinavië als middel tegen infecties van de bovenste luchtwegen en griep.
Een van de belangrijkste werkzame bestanddelen van andrographis is andrographolide, een diterpeen lacton met een zeer bittere smaak. Verder bevat het kruid nog andere diterpeen lactonen, waaronder 14-deoxy-11,12-dehydroandrographolide (DAP) en neoandrographolide, polyfenolen en flavonoïden. Uit meerdere studies komt naar voren dat andrographis immuunversterkende en ontstekingsremmende kwaliteiten heeft.
Als ontstekingsremmer blokkeert het actieve bestanddeel andrographolide in-vitro de binding van NF-κB aan DNA en daarmee de expressie van diverse ontstekingsbevorderende eiwitten, zoals COX-2. Ook tempert het de productie van stikstofoxide (NO) in mitochondria, hetzij door de afbraak van het stikstof producerende eiwit iNOS (induceerbaar stikstof oxide synthase) te versnellen, hetzij door de expressie van dit eiwit te onderdrukken.
Zowel het hele extract van Andrographis paniculata als andrographolide vergroten in dieronderzoek de activiteit van Natural Killer (NK)-cellen, verhogen de productie van IL-2 en interferon-gamma (IFN-γ; kan virusreplicatie remmen) en verlagen de waarden van ontstekingsbevorderende cytokinen, zoals IL-1β, IL-6 en TNF-α. Bovendien blijkt ook andrographolide in dieronderzoek de expressie van inflammasoom NLRP3 te remmen. Inflammasomen zijn intracellulaire eiwitcomplexen die deel uitmaken van het aspecifieke of aangeboren immuunsysteem en die zorgen voor het in gang zetten van ontstekingsreacties. Door de vorming en activering van het NLRP3-inflammasoom komt het enzym caspase-1 in actie. Dit resulteert in het vrijkomen van de ontstekingsbevorderende cytokinen IL-1β en IL-18, waardoor weer andere immuuncellen worden gemobiliseerd. Amerikaanse onderzoekers hebben vastgesteld dat NLRP3 een sleutelrol lijkt te spelen bij het ontstaan van acuut longletsel en de ernstiger variant ARDS (Acute Respiratory Distress Syndrome). Ook wordt dit inflammasoom in verband gebracht met het ontstaan van cardiovasculaire risicofactoren als type II-diabetes (insulineresistentie) en hoge bloeddruk. Verder lijkt activering van het NLRP3-inflammasoom een rol te spelen bij het ontstaan van sepsis.
Bij muizen met kunstmatig opgewekt acuut longletsel zorgt toediening van andrographolide via een injectie in de buikholte (intraperitoneaal) voor een tempering van het ontstekingsproces, minder pro-inflammatoire cytokinen en minder weefselschade door het verhinderen van de activering van onder andere NF-κB.
Uit in-vitro onderzoek komt verder naar voren dat DAP antivirale activiteit ontplooit tegen het influenza A-virus. DAP remt de replicatie van het virus en beteugelt de kernexport van virale ribonucleoproteïnecomplexen. Verder kan DAP de door influenza A verhoogde expressie van ontstekingsbevorderende cytokinen en chemokinen beteugelen.
In een Zweedse studie met 50 patiënten met een verkoudheid bleek een gestandaardiseerd andrographis-extract de subjectieve klachten, de duur van de klachten en de periode van verzuim te verminderen. Ook in een grootschaliger Chileens onderzoek werden gunstige resultaten gevonden. Van een groep van 158 verkouden mannen en vrouwen kreeg de ene helft vijf dagen lang dagelijks 1.200 mg andrographis-extract (5% andrographolide) en de andere helft een placebo. Na twee dagen was de intensiteit van een aantal klachten (vermoeidheid, slapeloosheid, keelpijn en neusafscheiding) in de andrographis-groep significant afgenomen in vergelijking met de placebogroep. Op dag 4 was de ernst van deze symptomen significant verder afgenomen en was ook de oorpijn sterk verminderd.
Uit een review van zeven dubbelblinde studies met in totaal 896 deelnemers komt naar voren dat andrographis een veilig en effectief middel is om de ernst van infecties van de bovenste luchtwegen te verminderen.
Tevens zijn er aanwijzingen dat andrographis een verkoudheid zou kunnen voorkomen. Tijdens het winterseizoen kregen 107 studenten (leeftijd 18 jaar) drie maanden lang 200 mg andrographis-extract (5,6% andrographolide) of een placebo. Gedurende deze periode werden ze een keer per week door een arts gecontroleerd op de aan- of afwezigheid van verkoudheidssymptomen. Na een maand was er geen verschil tussen beide groepen wat betreft het voorkomen van verkoudheid. Na drie maanden echter was er wel degelijk een verschil: in de andrographis-groep had 30% van de studenten (16 van de 54) een verkoudheid gehad terwijl 62% van de studenten (33 van de 53) in de placebogroep verkouden was geweest. Volgens de onderzoekers kan andrographis het risico op een verkoudheid in de winter halveren.
In hoge doseringen blijkt andrographis ook een gunstig effect te hebben bij keelontsteking. In een Thaise studie kregen 152 volwassen patiënten met keelontsteking een week lang dagelijks 3 g andrographis, 6 g andrographis of paracetamol. De kenmerken van de patiënten bij aanvang van de studie waren in elke groep hetzelfde. Na drie dagen bleek de effectiviteit van paracetamol en de hoge dosering andrographis wat betreft koorts en keelpijn significant groter dan van de lagere dosering andrographis. Na een week interventie was de effectiviteit niet anders.
Meerdere in-vitro en in-vivo onderzoeken laten een brede antivirale werking van andrographolide zien bij onder andere influenza A, hepatitis B en C, herpes simplex, Epstein-Barr, HIV, humaan papillomavirus en knokkelkoorts.

Astragalus
Astragalus membranaceus is een van oorsprong uit Oost-Azië afkomstig kruid dat in de traditionele Chinese geneeskunde wordt ingezet ter verhoging van de weerstand en als adaptogeen. De plant wordt daarom ook wel gezien als de Aziatische tegenhanger van Echinacea.
Tot de werkzame bestanddelen van astragalus behoren triterpenoïde saponinen, waaronder de astragalosiden (o.a. astragaloside IV), flavonoïden, polysacchariden en enkele mineralen, met name magnesium en kalium. De polysaccharide-fracties blijken in-vitro aan B-cellen en macrofagen te kunnen binden en deze te activeren.
Astragalus is een krachtige antioxidant die de vorming van vrije radicalen tegengaat, lipide peroxidatie vermindert en superoxide dismutase doet toenemen. Uit in-vitro en in-vivo onderzoek komt naar voren dat astragalus het aantal en de activiteit van T-helpercellen kan doen toenemen, de activering van macrofagen kan verhogen en de productie van cytokinen kan ombuigen. Tevens zijn van astragalus antiapoptotische en antivirale eigenschappen vastgesteld.
In een Chinese studie werd de effectiviteit van astragalus vergeleken met twee andere afweerversterkers. Van een groep van 72 kinderen met regelmatig terugkerende luchtweginfecties kregen er 23 astragalus in de vorm van vloeistof, 23 P-transferfactor en 26 een Utilin-injectie (homeopathisch middel). De drie middelen deden niet voor elkaar onder: bij respectievelijk 69,6%, 65,2% en 73,0% van de kinderen werd een duidelijk klinisch effect waargenomen en bij respectievelijk 87,0%, 82,6% en 92,3% van de kinderen was sprake van enig effect. In alle groepen waren na behandeling de waarden van CD3⁺, CD4⁺ en CD4⁺/CD8⁺-ratio hoger.
Volgens de onderzoekers laat hun studie zien dat de drie onderzochte middelen even goed de immuniteit en de weerstand tegen ziekte verhogen en luchtweginfecties verminderen. Astragalus verdient de voorkeur vanwege de lagere kosten, het innamegemak (geen pijnlijke injecties) en omdat het goed wordt verdragen.
Uit onderzoek bij muizen is gebleken dat astragalus in combinatie met Scuttelaria baicalensis de weerstand tegen toxoplasmose kan verbeteren.
In de TCM wordt astragalus van oudsher ook ingezet bij de behandeling van cardiovasculaire aandoeningen. Van astragaloside IV is bovendien vastgesteld dat het bij honden de omvang van een hartinfarct verkleint, de coronaire flow doet toenemen en de activiteit van het antioxidant enzym superoxide dismutase (SOD) vergroot.

Propolis
Zie artikel: Propolis en de weerstand.

Scutellaria baicalensis
Scutellaria baicalensis is een plant uit het geslacht glidkruid (Scutellaria) die oorspronkelijk voorkomt in Siberië, maar ook wordt aangetroffen in Oost-Azië en Noord-Amerika. De belangrijkste werkzame bestanddelen van het wortelextract van deze plant zijn de flavonoïden baicaleïne, baicaline, wogonine en sculcapflavon I en II. In de oosterse geneeskunde wordt dit extract veel toegepast vanwege de ontstekingsremmende, antivirale, antibacteriële en immuunversterkende eigenschappen.
Uit in-vitro en in-vivo onderzoek komt naar voren dat baicaleïne de reactie bij een voedselallergie kan verminderen door het binnendringen van allergenen tegen te gaan. Baicaline vermindert bij muizen met MS de ernst van de ziekte en ontsteking en demyelinisatie van zenuwweefsel. Wogonine remt de productie van IL-4, IFN-γ en de Th2 afweerreactie op ovalbumine (eiwit dat wordt gebruikt om een allergische reactie uit te lokken). In meer recent dieronderzoek blijkt wogonine bij alcoholische leverziekte de ontsteking te temperen.
Skulcapflavon II blijkt bij muizen met allergische rhinitis de ontsteking van de bovenste luchtwegen te verminderen door het blokkeren van de productie van Th2-cytokinen, de signalering van NF-κB en het vrijkomen van histamine uit mestcellen.

Curcuma longa
De oranjegele wortelstokken van de plant Curcuma longa, ook wel bekend onder de Engelse naam turmeric, worden in Aziatische landen al eeuwenlang gebruikt voor talloze doeleinden, bijvoorbeeld als specerij (koenjit), als hoofdbestanddeel van Indiase curry’s, als kleurstof voor textiel en levensmiddelen en ook voor medische toepassingen, zowel oraal als uitwendig. In de traditionele Indiase en Chinese geneeskunde wordt curcuma ingezet voor een breed scala van kwalen, zoals leveraandoeningen, geelzucht, ontstekingen, darmklachten, menstruatieklachten en huidaandoeningen.
De belangrijkste werkzame bestanddelen van curcuma zijn de zgn. curcuminoïden, waaronder het gele pigment curcumine (diferuloylmethaan), demethoxycurcumine (curcumine II) en bisdemethoxycurcumine (curcumine III). Daarnaast bevat het etherische oliën, waaronder atlanton, turmeron en zingibereen. Curcumine is van al deze bestanddelen het best onderzocht.
De geneeskrachtige eigenschappen van curcuma kunnen voor een belangrijk deel worden toegeschreven aan de krachtige antioxidant werking van curcumine. Zo blijkt curcumine over een veel grotere antioxidant activiteit tegen hydroxylradicalen te beschikken dan vitamine E. Ook andere curcuminoïden ontplooien antioxidant activiteit en zijn in staat om hydroxylradicalen, superoxideradicalen en peroxidatieprocessen te remmen.
Curcumine en de etherische oliën in curcuma hebben ook een anti-inflammatoire werking, zowel bij chronische als acute ontstekingen. De anti-inflammatoire werking komt voort uit het vermogen om de synthese van ontstekingsbevorderende prostaglandinen uit arachidonzuur te remmen en de activiteit van neutrofielen tijdens een ontsteking te beperken. Verder regelt curcumine de activering van T-, B- en NK-cellen, macrofagen en dendritische cellen en tempert de expressie van diverse pro-inflammatoire cytokinen door het uitschakelen van NF-κB. Tevens beschikt curcumine over antimicrobiële en antivirale eigenschappen. In-vitro blijkt curcumine effectief tegen Plasmodium falciparum, Leishmania major, Staphylococcus albus en Staphylococcus aureus.
Uit recent Iraans onderzoek komt naar voren dat curcumine ook de respons van bepaalde intracellulaire en extracellulaire Toll-like receptors (TLRs; klasse van eiwitten die functioneren als patroonherkenningsmoleculen) kan bijsturen en daardoor een therapeutisch effect heeft op aandoeningen als auto-immuunziekten, kanker, ontstekingen en ischemie.

Olijf
Olijven, de vruchten van de olijfboom (Olea europaea) bevatten als belangrijkste werkzame bestanddeel hydroxytyrosol. Hydroxytyrosol (3,4-dihydroxyfenylethanol) is een polyfenol met antioxidant en antimicrobiële eigenschappen. Na galluszuur is het een van de krachtigste antioxidanten in planten. Olijfolie bevat vooral een ester van hydroxytyrosol: oleuropeïne, de stof die olijven hun bittere smaak geeft. Ook oleuropeïne beschikt over krachtige antimicrobiële, antioxidant, ontstekingsremmende en immunostimulerende eigenschappen. Olijf-fenolen zoals hydroxytyrosol remmen in-vitro de vorming van ontstekingsbevorderende stoffen als 12-HETE en tromboxaan A2 en hebben een bloedverdunnende werking. Daarnaast bevatten olijven meerdere flavonoïden met ontstekingsremmende kenmerken. In-vitro blijken olijf-flavonoïden, waaronder luteoline en apigenine, over anti-complement (het complementsysteem maakt deel uit van het aangeboren immuunsysteem) activiteit te beschikken, waardoor ontstekingsprocessen kunnen worden geremd.
In-vitro blijkt oleuropeïne door IL-1β bevorderde ontstekingsprocessen en oxidatieve stress in synoviaalweefsel (slijmvlies rond de gewrichten) te remmen. Dit kan interessant zijn voor de preventie en behandeling van reumatoïde artritis.
Uit recent in-vitro en dieronderzoek komt naar voren dat oleuropeïne de insulineresistentie in skeletspieren zou kunnen verbeteren en zodoende interessant zou kunnen zijn voor de behandeling van type II-diabetes.

(WD)

Vitaminen
Spoorelementen
Overige

Bronnen

Verhelst G: Groot handboek geneeskrachtige planten (4e druk); 124-125, 227-230, 395-398, 499-502, 616, 672, Mannavita, Wevelgem, 2010. ISBN-13 9789080778467.
Echinacea; Natural Medicines database, geraadpleegd 11-2017.
Monograph: Echinacea; Alternative Medicine Review 6(4):411-414, 2001.
Steinmüller C et al.: Polysaccharides isolated from plant cell cultures of Echinacea purpurea enhance the resistance of immunosuppressed mice against systemic infections with Candida albicans and Listeria monocytogenes; International Journal of Immunopharmacology 15(5):605-614, 1993.
Daneshmehr MA, Tafazoli A: Providing evidence for use of Echinacea supplements in Hajj pilgrims for management of respiratory tract infections; Complementary Therapies in Clinical Practice 23:40-45, 2016.
Schoop R et al.: Echinacea in the prevention of induced rhinovirus colds: a meta-analysis; Clinical Therapeutics 28(2):174-183, 2006.
Isbaniah F et al.: Echinacea purpurea along with zinc, selenium and vitamin C to alleviate exacerbations of chronic obstructive pulmonary disease: results from a randomized controlled trial; Journal of Clinical Pharmacy and Therapeutics 36(5):568-576, 2011.
Herba Echinaceae Purpureae in: WHO monographs on selected medicinal plants vol. 1; 136-144, World Health Organization, Genève, 1999. ISBN 92 4 154517 8.
Monograph: Sambucus nigra (Elderberry); Alternative Medicine Review 10(1):51-55, 2005.
Zakay-Rones Z et al.: Randomized study of the efficacy and safety of oral elderberry extract in the treatment of influenza A and B virus infections; Journal of International Medical Research 32(2):132-140, 2004.
Tiralongo E, Wee SS, Lea RA: Elderberry Supplementation Reduces Cold Duration and Symptoms in Air-Travellers: A Randomized, Double-Blind Placebo-Controlled Clinical Trial; Nutrients 8(4):182, 2016.
Andrographis; Natural Medicines database, geraadpleegd 3-2018.
Akbar S: Andrographis paniculata: A review of pharmacological activities and clinical effects; Alternative Medicine Review 16(1):66-77, 2011.
Grailer JJ et al.: Critical role for the NLRP3 inflammasome during acute lung injury; Journal of Immunology 192(12):5974-5983, 2014.
Cai W et al.: 14-Deoxy-11,12-dehydroandrographolide exerts anti-influenza A virus activity and inhibits replication of H5N1 virus by restraining nuclear export of viral ribonucleoprotein complexes; Antiviral Research 118:82-92, 2015.
Panraksa P et al.: Activity of andrographolide against dengue virus; Antiviral Research 139:69-78, 2017.
Edwin ES et al.: Anti-dengue efficacy of bioactive andrographolide from Andrographis paniculata (Lamiales: Acanthaceae) against the primary dengue vector Aedes aegypti(Diptera: Culicidae); Acta Tropica 163:167-178, 2016.
Gupta S, Mishra KP, Ganju L: Broad-spectrum antiviral properties of andrographolide; Archives of Virology 162(3):611-623, 2017.
Peng S et al.: Andrographolide sulfonate ameliorates lipopolysaccharide-induced acute lung injury in mice by down-regulating MAPK and NF-κB pathways; Acta Pharmaceutica Sinica B 6(3):205-211, 2016.
Melchior J, Palm S, Wikman G: Controlled clinical study of standardized Andrographis paniculata extract in common cold – a pilot trial; Phytomedicine 3(4):315-8, 1997.
Cáceres DD et al.: Use of visual analogue scale measurements (VAS) to assess the effectiveness of standardized Andrographis paniculata extract SHA-10 in reducing the symptoms of common cold. A randomized double blind-placebo study; Phytomedicine 6(4):217-223, 1999.
Coon JT, Ernst E: Andrographis paniculata in the treatment of upper respiratory tract infections: a systematic review of safety and efficacy; Planta Medica 70(4):293-298, 2004.
Cáceres DD et al.: Prevention of common colds with Andrographis paniculata dried extract. A Pilot double blind trial; Phytomedicine 4(2):101-104, 1997.
Thamlikitkul V et al.: Efficacy of Andrographis paniculata, Nees for pharyngotonsillitis in adults; Journal of the Medical Association of Thailand 74(10):437-442, 1991.
Cai W et al.: 14-Deoxy-11,12-dehydroandrographolide exerts anti-influenza A virus activity and inhibits replication of H5N1 virus by restraining nuclear export of viral ribonucleoprotein complexes; Antiviral Research 118:82-92, 2015.
Astragalus; Natural Medicines database, geraadpleegd 11-2017.
Shao BM et al.: A study on the immune receptors for polysaccharides from the roots of Astragalus membranaceus, a Chinese medicinal herb; Biochemical and Biophysical Research Communication 320(4):1103-1111, 2004.
Yang SP, Dong H, Wu YC: Clinical effect of milkvetch extract oral liquid in preventing and treating children’s recurrent respiratory tract infection; Zhongguo Zhong Xi Yi Jie He Za Zhi 28(6):544-547, 2008.
Zhang WD et al.: Astragaloside IV from Astragalus membranaceus shows cardioprotection during myocardial ischemia in vivo and in vitro; Planta Medica 72(1):4-8, 2006.
Ren S et al.: Pharmacological effects of Astragaloside IV: a literature review; Journal of Traditional Chinese Medicine 33(3):413-416, 2013.
Shin HS et al.: Inhibitory effect of skullcap (Scutellaria baicalensis) extract on ovalbumin permeation in vitro and in vivo; Food Chemistry 140(1-2):22-30, 2013.
Shin HS et al.: Skullcap (Scutellaria baicalensis) extract and its active compound, wogonin, inhibit ovalbumin-induced Th2-mediated response; Molecules 19(2):2536-2545, 2014.
Li HD et al.: Wogonin attenuates inflammation by activating PPAR-γ in alcoholic liver disease; International Immunopharmacology 50:95-106,2017.
Bui TT et al.: Skullcapflavone II attenuates ovalbumin-induced allergic rhinitis through the blocking of Th2 cytokine production and mast cell histamine release; International Immunopharmacology 52:77-84, 2017.
Curcuma; Alternative Medicine Reviews Monographs 119-125, 2002.
Turmeric; Natural Medicines website, geraadpleegd 05-2019.
Jagetia GC, Aggarwal BB: “Spicing up” of the immune system by curcumin; Journal of Clinical Immunology 27(1):19-35, 2007.
Araújo CC, Leon LL: Biological activities of Curcuma longa L.; Memorias do Instituto Oswaldo Cruz 96(5):723-728, 2001.
Boozari M, Butler AE, Sahebkar A: Impact of curcumin on toll-like receptors; Journal of Cellular Physiology 234(8):12471-12482, 2019.
Petroni A et al.: Inhibition of platelet aggregation and eicosanoid production by phenolic components of olive oil; Thrombosis Research 78(2):151-160, 1995.
Pieroni A et al.: In vitro anti-complementary activity of flavonoids from olive (Olea europaea L.) leaves; Pharmazie 51(10):765-768, 1996.
Castejón ML et al.: Oleuropein down-regulated IL-1β-induced inflammation and oxidative stress in human synovial fibroblast cell line SW982; Food & Function 8(5):1890-1898, 2017.
Fujiwara Y et al.: Oleuropein improves insulin resistance in skeletal muscle by promoting the translocation of GLUT4; Journal of Clinical Biochemistry and Nutrition 61(3):196-202, 2017.

< Terug